W piÄ…tkowe poÅ‚udnie, 11 sierpnia 2017 roku, ZarzÄ…d Towarzystwa MiÅ‚oÅ›ników Szczawna-Zdroju przebywaÅ‚ na zaproszenie pana Krzysztofa Wieczorka w Strudze, w paÅ‚acu, którego jest wÅ‚aÅ›cicielem. UmówiliÅ›my siÄ™ na zwiedzanie obiektu w ramach wzajemnej współpracy na polu kulturalnym. Kilka tygodni wczeÅ›niej wypożyczyliÅ›my panu Krzysztofowi Wieczorkowi naszÄ… wystawÄ™ dotyczÄ…cÄ… sÅ‚ynnych postaci przebywajÄ…cych lub mieszkajÄ…cych w Szczawnie-Zdroju w XIX i XX wieku. Po paÅ‚acu oprowadzaÅ‚ nas sam wÅ‚aÅ›ciciel i mimo że poszczególne sale sÄ… jeszcze puste, niewyposażone, to samo zapoznanie zwiedzajÄ…cych z historiÄ… obiektu, z dziejami jego wÅ‚aÅ›cicieli, do których należeli m.in. sÅ‚ynni Czettritzowie, zajęło półtorej godziny. Pan Krzysztof opowiadajÄ…c z wielkÄ… pasjÄ… o paÅ‚acu, zaprowadziÅ‚ nas do wszystkich dostÄ™pnych pomieszczeÅ„ na trzech kondygnacjach. Bardzo interesujÄ…ce sÄ… Å›ciany, na których widać odkryte elementy konstrukcyjne bÄ…dź dekoracyjne z czasów Å›redniowiecza, renesansu i baroku. Zaskoczeniem dla nas byÅ‚a sala balowa, której sklepienie w postaci półeliptycznej czaszy z iluzjonistycznym malowidÅ‚em jest rzadkoÅ›ciÄ… w obiektach tego typu. Sklepienie jest zachowane jedynie w części, ale planowane jest odtworzenie skomplikowanej konstrukcji, która stabilnie utrzyma jÄ… w centralnym miejscu sali oraz odtworzenie czaszy na podstawie zachowanych jej fragmentów. Pan Wieczorek opowiadaÅ‚ nam m.in. o sposobie rozprowadzania ciepÅ‚a w tak masywnym obiekcie – zachowaÅ‚y siÄ™ jeszcze urzÄ…dzenia bÄ™dÄ…ce Å›wiadectwem wykorzystania takich rozwiÄ…zaÅ„, które przypominają system nagrzewania powietrza w zamku w Malborku. ZachowaÅ‚y siÄ™ zamurowane Å›lady po krużgankach na pierwszym i drugim piÄ™trze budowli. Widać je z perspektywy dziedziÅ„ca paÅ‚acowego.
Pan Krzysztof Wieczorek z nadzieją mówi o planowanym stopniowym oddawaniu do zwiedzania zrewitalizowanych i wyposażonych pomieszczeń pałacowych. Krok po kroku, sala po sali. Życzymy mu sukcesu, bo rzadko się zdarza taka determinacja w dążeniu do ocalenia, w przeważającej mierze własnymi środkami, ważnego znaku kultury.

tekst i zdjęcia: Iwona Czech