Szczawieńskie podziemia

Członkowie zarządu Towarzystwa Miłośników Szczawna-Zdroju mieli niezwykłą okazję zwiedzenia szczawieńskich podziemi. Po wcześniejszym uzgodnieniu z prezesem Uzdrowiska Szczawno-Jedlina S.A. weszliśmy wejściem głównym do Pijalni Wód Mineralnych, a stamtąd do podziemnej krainy ujęcia wód: Mieszko, Młynarz, Marta. Cała trasa ma około 100 metrów długości i przebiega od pijalni do dziedzińca rozlewni. Sporo jest wnęk a także małych, dużych i ogromnych wręcz pomieszczeń. Zachowana jest częściowo droga szynowa na wagoniki transportujące butelki z wodą mineralną. Ujęcia wód są jeszcze poniemieckie, najpiękniejsze – z wypukłą szybą na górze, daje możliwość obserwowania bulgoczącego ujęcia wody. Szczawieńskie podziemia to, w perspektywie, prawdziwe turystyczno-edukacyjne bogactwo. Pomieszczenia znajdujące się pod ziemią (ich gabaryty i ilość) pozwalałyby na utworzenie w nich komór, sal, piwnic nazwanych imieniem sławnych postaci związanych ze Szczawnem (np. sala księżnej Daisy, sala Wieniawskiego, sala Augusta Zemplina) a także posiadających nazwy wód mineralnych (np. piwnica Mieszko, piwnica Dąbrówka, piwnica Marta – w miejscach ujęcia tych wód). Można byłoby poświęcić jedno z podziemnych pomieszczeń historii wód mineralnych i nazwać je np. komorą szczawieńskich wód mineralnych, albo komorą salzbruńskich wód mineralnych (od wcześniejszej nazwy Szczawna – Salzbrunn). Byłoby ciekawym zabiegiem połączenie tradycji (wykorzystanie starych wagoników ze szklanymi butelkami z wodą mineralną stojących na zachowanej drodze szynowej) z nowoczesnością (multimedia).  Byłoby też celowe zainteresowanie zwiedzających nie tylko wiedzą naukową na tematy eksponowane w podziemiach, ale także szczawieńskimi legendami. Mieliśmy też okazję przejść do budynku sanatorium Korona Piastowska, w piwnicach której wytryska Dąbrówka, nalewana na miejscu do butelek i „oddelegowywana” bezpośrednio do sprzedaży.

tekst i zdjęcia: Iwona Czech